بدترین بدِ دنیا!

 حالم خوب نیست اصلا. این قرص جدیده بهم نمیسازه ظاهرا.

دوست دارم گریه کنم. قد یه دریا طلبکارم. از خودم، از دنیا، از همه!

وقتشه زودتر سیمکارتمُ بشکونم! باید اکانت اینستا رو هم دیلیت کنم. باید برم گم شم یه جایی که هیچکس نباشه..

تا کِی ببینم و دستم نرسه؟ تا کِی گریه کنم و بالشم خیس‌تر شه؟ تا کِی باشم و هیچکس رغبت نکنه؟

هم میخوام تنها باشم، هم میخوام یه نفر باشه که هرچقدر هم خواستم، نذاره تنها بمونم. یعنی اینقدر خود درگیر!

هیچی آرومم نمیکنه. تا کِی با گلپر حرف بزنم و جوابی نشنوم؟

متاسفانه دلم یه آدم واقعی میخواد! نه از پشت این گوشیِ لعنتی.. یه واقعی که بشه لمسش کرد. که به جای پیچیدن تو پتو و خفه کردن صدا، بشه تو بغلش زار زد.

یعنی اینقدر پرتوقع‌ام؟

من دلم یه واقعی‌شُ میخواد.. همین الان.. ل‌ع‌ن‌ت‌ی..

آدمک خر نشوی گریه کنی

کل دنیا سراب است

بخند!